Miesiąc: listopad 2017

A dokładnie według czasu środkowoeuropejskiego 3.33, taki mój czas, czas na przemyślenia i poukładanie. Lubię trójki, 33×3, a jeszcze bardziej lubię Trójkę, z jej znakomitymi osobowościami i audycjami. Mój rytm dnia, tygodnia podporządkowany jest Trójce, nawet moja suczka lubi melodykę tej stacji, co prawda zasypia przy niej, ale dodaję to do plusów. Wychowałam się słuchając tej stacji – do dzisiaj pamiętam 60 minut na godzinę i kultową już dzisiaj Listę Przebojów. I tak zaczynam tydzień – Poniedziałek Marek Niedźwiecki, a o 22.00 Wojciech Mann i Maniak po ciemku, teraz dołączyłam do swojego gwiazdozbioru poniedziałkowy Aksamit, wtorek wyczekiwany Wojciech Mann w duecie z Anną Gacek, środa Piotr Kaczkowski, czwartek Marek Niedźwiecki, a piątek perełka – od 6.00 Wojciech Mann, potem Marek Niedzwiecki/Piotr Baron wymiennie, dalej  o 16.00 Kuba Strzeczkowski, Lista Przebojów o 19.00, jak za dawnych lat, chociaż wtedy słuchaliśmy jej w sobotę. Sobota Marek Niedzwiecki, niedziela powrót Wojciecha Manna, dalej Sjesta prowadzona w przyjemnie leniwym rytmie przez Marcina  Kydryńskiego i wieczorny Mini Max. Co tydzień głosowanie, i jeszcze specjalne wydania Topów, tych nie do noszenia. Moje życie toczy się w rytm Trójki.

Ale 4 nad ranem to ,inny czas – czas na zapiski i planowanie, projektowanie. Kreatywna pora. Słucham polecanej muzyki, nowych wykonawców poznanych dzięki Trójce. Wtedy powstają najlepsze pomysły, koncepcje. Może jednak należę do rodziny skowronków, a nie sów. No właśnie kiedy budzi się skowronek? Wiedziałby to tylko doktor Kruszewicz. Według przekazów historycznych Leonardo da Vinci pracował w rytmie amplitudy – kilka godzin pracy kreatywnej, odpoczynek, sen i znów praca. To pozwoliło stworzyć mu niezapomniane dzieła i wymyślić kilka wynalazków. Ja może nie odkrywam Ameryki, ale próbuję zaprojektować naszą rzeczywistość. Coś mile zaskakującego, coś dla naszej przyjemności. A coś z podjętych zadań. Dlatego przy łóżku znajduje się stosik karteczek, czarny pisak, a obok w łóżku leży srebrzysty Mac, reagujący na moje pomysły aktywnym ekranem i intuicyjną klawiaturą. To taka pora na granicy nocy i poranka, noc powoli przemija, a już aktywnie budzi się dzień. Szczególnie wiosną. Bo zimą życie leniwie rozpoczyna dzień. Zapomniałam, że znajomi o tej porze powoli budzą się, za chwilę idą do pracy, a ja wysyłam im maile, SMSy  Kilka znajomych/ulubionych osób już przyzwyczaiło się, że piszę w nocy lub nad ranem, każdy inaczej odbiera tą porę. A przede mną jeszcze kilkadziesiąt minut spokojnego poranka. Bez telefonów, maili.

To początek dnia, czy koniec nocy?

Od kilku dni budzę się regularnie 4.30, no może 4.33. Zawsze była to moja ulubiona godzina. Teraz może trochę zabarwiona innymi emocjami. Może bardziej mroczna. Z mojej ukochanej Trójki i z mojego życia odchodzą ważne osoby, niektóre na stałe przenoszą się w inny wymiar.

Czy nadal lubię tą godzinę? Chyba tak … przypomina. I może to taka metafizyczna rozmowa? Bo w ciągu dnia już nie porozmawiamy.

Współczesny świat oszalał. Konsumuje i przetwarza. A potem wypluwa. Czarny piątek, zaczynający się w czwartek, a kończący w niedzielę, to próba sprzedania wszystkiego, co zalega magazyny. To początek całej karuzeli zakupów. Za miesiąc święta.

Historia czarnego piątku ma swój początek w Stanach Zjednoczonych. W XIX w. ukochany prezydent Amerykanów ustanowił Święto Dziękczynienia – z ang. Thanksgiving Day – obchodzony w ostatni czwartek listopada. W tym dniu Amerykanie dziękują rodzinie, najbliższym, przyjaciołom za wszystko dobro i dobre, co spotkało ich w całym roku. Świętują. Mniej szczęścia mają indyki, które muszą trafić na świąteczne stoły – tradycyjna potrawa, jak u nas karp na wigilijnym stole. Szacuje się, że liczba spożytych indyków sięga 40 mln sztuk drobiu. Byłoby to małe/średnie państwo indycze, herbu czerwone korale, z nabzdyczonymi indorami i napuszonymi indyczkami.  Z tego całego towarzystwa tylko jeden indyk ma szczęście nie wylądować na stole. Urzędujący prezydent co roku ułaskawia jednego indyka, przedłuża mu życie na kolejny roku. W czwartek Amerykanie świętują – w sumie to taka próba generalna przed Bożym Narodzeniem.

Po czwartku następuje piątek, czarny piątek – BLACK FRIDAY. Szaleństwo zakupowe. Kolejna konsumpcyjna tradycja przyjęta od przyjaciół zza oceanu. Proponowane obniżki zachęcają do zakupów, bo dla handlowców zaczyna się „złoty czas”, podobno wg jakieś legendy czarny piątek to czas kiedy w księgach handlowych zapisywano tylko zyski, czarnym atramentem. Strat uż wtedy nie liczono, bo prawa i lewa strona rachunku były sobie nie równe. Bardzo różne. Chociaż wielu uważa, że – black friday – to dzień kiedy dochodzi do dantejskich scen w sklepach, a żądni zakupów klienci potrafią stratować w wyścigu do kas konkurencję. My teraz przejęliśmy tą tradycję, handlowcy chwytają się sprawdzonych scenariuszy, patentów. Promocje, zniżki, czarne okazje kuszą. Chcesz, czy nie to może jednak kupisz. Postoisz w kolejce, może dopchasz się do kasy. Czarny piątek to wstęp do świątecznego szaleństwa. Szaleństwa zakupowego, które dopiero się zaczyna. Tak będzie do świąt. Internet oszaleje, bo ludzie nauczyli się robić zakupy w sklepach wirtualnych, a kurierzy i firmy przesyłkowe mają swój złoto-czarny czas. A potem będą przeceny, obniżki…. Handel nie lubi mieć próżni. Wszystko na sprzedaż /reż. Andrzej Wajda/, Wszystko dla pań / Emil Zola – powieść o nowym kapitalizmie/.Sprzedać, kupić, pohandlować można.

I gdzieś w tym całym kupczeniu zapomnieliśmy o wigilii św.Andrzeja, św.Katarzyny… naszej tradycji i naszych obrządkach. Lanie wosku…. i wróżenie co kolejny rok przyniesie.

Doskonały pretekst do spotkania. Z przyjaciółmi, znajomymi, no niestety jeszcze nie udało się zaprosić sąsiada. Grzane wino, pieczone ziemniaki, proste smaki i towarzystwo przyjaciół.

I mój CZARNY PIĄTEK, ciemny tydzień ma szansę zyskać dobre zakończenie. W sobotę, która może przejdzie we wczesną niedzielę…..

Miałam to szczęście……. dla TATY byłam jego ukochaną córeczką.

Do tej pory…. pytał się czy mnie nie odprowadzić, jak wracałam nocą do siebie. Zawsze był cicho obecny…. czuwał…  dbał i na swój sposób rozpieszczał.

Jak byłam mała szykował śniadanie, gotował moje ulubione kakao, nawet jak to był tylko wyrób kakaopodobny. Zawsze byłam niewielka, więc zrobił specjalny stołeczek, który stawiał na krześle, żebym mogła dosięgnąć blatu kuchennego.

Tata wszystko potrafił, bo kto jak nie MÓJ TATA. Łóżeczko dla lalek, leżak, domek – wszystko zrobił własnoręcznie dla swojej córeczki. Nie było problemu. Teraz tatusiowie kupują gotowe produkty, a ja miałam specjalnie zrobione przez mojego TATĘ. Tata wszystko potrafił, bo kochał swoją córeczkę.

Tak było w przedszkolu, szkole. Naprawić drabinki – mój Tata, pomalować tablice w klasie – mój Tata, córeczka zawsze była pierwsza, podnosiła paluszki w górę – mój Tata to zrobi. Miał piękny charakter pisma, uczył się jeszcze kaligrafii, na początku „podstawówki” razem prowadziliśmy kronikę klasową. Jak wystawałam na pierwszych randkach przed blokiem to wychodził wyrzucić śmieci i sprawdzał czy wszystko w porządku.

Ja kochałam go na swój sposób… nauczył jeździć na wrotkach, łyżwach, rowerze. Pamiętam, jak kiedyś pod blokiem zgubiłam ulubionego trolla mierzącego może 4 cm, to była czarna rozpacz,  on przynosił szczęście…. I Tata poszedł go ze mną szukać… Nocną porą……. Był wytrwały i znalazł. Szczęście i duma mnie przepełniały. Takich obrazków/historyjek  było wiele.

Jak zdawałam do liceum, na uczelnię to Tata jechał sprawdzić, czy się dostałam. Bo ja się bałam.

TATA był często posyłany na trudne odcinki – zabrać syna /mojego brata/ z kolonii, bo jest źle, porozmawiać z nim w wojsku, bo miał głupie pomysły i myśli. Wracając z pracy zabierał wnuczkę na spacer. Pomagał i nie oczekiwał nic w zamian. Po prostu był.

Dawałam mu trudne wyzwania i zadania. Betonowe blaty – sam wylał. Nowe parapety sam zrobił….Panele… Balkon…. Kran nie działa – TATA ratuj.

Potrafił … pomógł. Zawsze. Bo TATA zrobił wszystko. I miał cudownie złote ręce i serce, także do drewna, może to u nich rodzinne?

Mój ostatni zakup – 2 stoliki, doczyścił i nadał im nowe życie.

Mama daje radę z tym metafizycznym światem, wiem, że w tych trudnych sprawach zaradzi, pomoże. TATA z tym realnym.

I chyba każdy, kto go spotkał, poznał, pracował z Nim ma takie o nim wspomnienia, zawsze pomógł, nigdy nie odmawiał. Nieraz musiał pomyśleć, zastanowić się, ale rozwiązał problem, naprawił. Tą zaradność mam może po nim. Mama opowiadała, że jak pracowali razem w fabryce to Tata, jak usłyszał, że maszyna coś nie tak działa. to radził.  Bo nasz TATA umiał naprawić to, co nie działało.

TATO, będzie nam Ciebie brakować. W takim życiu na co dzień.

Mam nadzieję, że Ciebie nie zawiodę i okażę się córką swojego TATY.

małe awarie i duże problemy

To może być kolejny wpis z cyklu moje życie z …

Kran. Kran powinien działać sprawnie… bo daje wodę, życiodajny płyn. I nagle mała/duża awaria – kran nie tryska strumieniem wody. Wody nie ma. Atak paniki. Nie ma wody? co ja zrobię, bez wody? !!!! ? Najprościej byłoby pójść do chłopaków – dodam, że to tylko 300-400 m – i kupić 5 litrowy baniak. Ale… Ja dzwonię do brata i informuję cały świat, że jest kryzys i nie ma wody….. Zastanawialiście się kiedyś? Co by było jakby zabrakło wody w kranie? Teraz czerpiecie ją bez umiaru. Myjecie zęby, golicie się, a woda się leje… A są miejsca na świecie, że ludzie mają  2-3 szklanki wody na dzień…. Potrafilibyście przeżyć o 2 szklankach wody? Wypijacie wodę, kilka herbat, kaw…. Bierzecie poranny prysznic… I lejecie wodę bez namysłu. Bo jest. jest dostępna  Wodociągi działają i powoli usuwają awarie… Paweł nie miej do mnie pretensji o tą uwagę…. Działacie, jak działacie…. Procedury….

Ok. sytuacja wraca do normy. Tylko kran nie działa. Woda powinna być, ale się nie leje z kranu – zapchane sitko. Ale ten scenariusz mam już przećwiczony.

W tej serii są też KALORYFERY – co sezon powtórka… zaczyna się sezon grzewczy, a one , te moje nie działają. Nie jestem wymagającą, nie musi być ciepło, bardzo ciepło, ale może byłoby chociaż letnio, może zamiast 2 żeberek grzałaby całość – 20 sztuk. Pomyliłam się 25 szt. Policzyłam. No i po raz kolejny dzwonię. Przychodzi średni personel techniczny, który uwielbiam…. I naprawia, działa,…. Porozmawiamy, pooglądamy widoki z okien… Klientka nie awanturująca się …

Bez krawata….

I zawiódł mnie kominiarz…. Czy w tej spółce nie ma weryfikacji, w tym kominiarstwie?  Strażacy są dzielni i przystojni… Kominiarz też powinien…… wyglądać jak ten z bajki… Andersena – zadbać o swoją Pastereczkę.  A ten miał czarny sweter powyciągany… Nie zgadzam się na taką bylejakość. Kominiarz miał swój strój, cylinder, no może teraz nie koniecznie… ubrudzone poliki i kalendarz do zaoferowania. I zawsze widząc kominiarza wiedziałam, że spotka mnie coś dobrego, tzw. proste szczęście…… Tylko musiałam złapać się za guzik i …. spotkać 3 osoby w okularach… Taka mała głupota… Jak z czarnym kotem… Ale ….nadzieja tkwi we mnie, od dziecka, że jak spotkam kominiarza to będę miała szczęście. A temu kominiarzowi mówię NIE. Był półgłówkiem….  może nawet ćwierćgłówkiem… Wolę średni personel techniczny w dowolnie wybranej sieciówce. Wyglądają coraz lepiej i pomogą, nawet jak widzą bezradną klientkę.

Całe szczęście dla mnie… może i dla innych też … że jest Karol.

Ratuje …. i pozwala wierzyć, że ta męska część ludzkości myśli, potrafi i dobrze wygląda, biorąc pod uwagę względy estetyczne. Nie będzie tu laurki dla niego, zajęłaby większość miejsca w pamięci komputera. Można tak po prostu, jak się chce i lubi to, co robi – to udaje się…. A Karol to kwintesencja moich zachwytów nad profesjonalizmem męskiej części populacji – kompetencja, koleżeństwo, kawa wspólnie wypita….  I wyrozumiałość ….. Karol będzie wiedział, o czym piszę o 3.30.

Spoglądam przez okno, a na dole pierwszy, listopadowy śnieg.

 

Obojętne czy jest 8.13, czy 3.33…… często o tej porze nie śpię….. Nawet w ulubionym iPhone mam tak ustawiony budzik – na 8.13….. Cyferki

13 lubię ….. kojarzy się przyjemnie…. urodzona 13 lipca…. no może nie o 13.00, a o 12.00, w samo południe. Cyferki są proste i czytelne. Łatwy do zrozumienia komunikat. 1 to jeden, a 2 to dwa…. 2 i 2  powinno równać się  cztery. Mnożone, dodawane i dzielone, ale wynik jest do przewidzenia. Tak cyferki to proste znaki. Szczęśliwa 6 oznacza trafienie w LOTTO.

A literki?

Literki mają swoją osobowość, charakter. Nawet się nad tym nie zastanawiamy

A jest w rozkroku, sama nie wie co zrobić, myśli Alternatywnie.

B ma dwa Brzuszki….

C się wycofuje, a D ma jeden Duży brzuch. Dopełniający się.

E, F i G pominę mają różnie ustawione poprzeczki.

H to taki łącznik, jak połączone ręce. I jest fit – najszczuplejsza z liter. I jest cool.

K – spotkanie i rozejście w różne strony, jak doszliśmy do punktu Krytycznego.

L – prosta konstrukcja, poruszanie się po ustalonych trasach, w prawo lub w LEWO.

M – to wzloty i upadki, stan euforii, Miłości i …… pikowania w dół, załamania, niepewności.

N – to wchodzenie i schodzenie w dół, bo NIE udało się i znów w górę, bo jest Nadzieja. A może Niepewność czy podniosę się………..

O – ooo……. O to figura, pełna, okrągła, pępek świata. Zadufana w sobie, egoistyczna literka. Składa się z samych zachwytów i ochów.

P – pomyliło Proporcji i dlatego powstało R. Dla Równowagi.

S – wygina się i przegina. Mało Stabilna… nie wiadomo, w którą stronę przegnie.

T – to mocna litera, jak kulturysta dumnie pręży bicepsy. Twardy gość.

U – no właśnie upsss… to chyba dołek, mała depresja, a może Uspokojenie? W – to odbicie lustrzane M tylko w odwrotnej kolejności. Tam było pod górę i w dół. a przy W jest stan zadowolenia i powolny upadek, osiągnięcie dna, podnoszenie i ponowny upadek. A jednak jest nadzieja i Wspinanie w górę…. trochę jak Syzyf.

Y – ramiona wyciągnięte w gorę – oznaka radości, czy dramatyczny gest? Każdy spojrzy na to inaczej.

i ostatnia –  Z – zgrzyt, zgryzota i zwątpienie. Niby idzie prosto do przodu, potem nagły zwrot i całkowita zmiana kierunku. I zaskakująco wraca do gry, zabawy, Znów idzie do przodu.

Tak mam z literkami. A cyferki? mam kilka ulubionych. Mogą występować w  dowolnych kombinacjach i oznaczają zupełnie coś innego. Tak jak 8 i 3. Niby podobne, a różne.

8 z 3 mogą się pomylić – ta ma 4 brzuszki i zaokrąglenia z obu stron. A tamta tylko brzuszek piwny i nawis nad nim…..no właśnie … 8 byłaby kobietą …. a 3 mężczyzną… Nie myślałam tak o cyferkach… mają płeć? To tylko znaki, ale prowokują do myślenia ………

A 0 jest zawsze ZEREM … obojętnie jakiej jest płci.