- O czym ta opowieść?
- O marzeniach… i pragnieniach…
- a możesz to jaśniej powiedzieć?
- Jaśniej się nie da…. to jej marzenia, są w niej…..
- ale będzie o naszej Dziewczynie?
- tak….
Jak prosiłeś, żeby zaczynać? Była sobie Dziewczyna? Dziewczyna, którą polubiliśmy. Znana i nieznana. I wiesz, zaskoczyło ją coś takiego, a wydawało się, że już nic ją nie może zaskoczyć .Przypadkiem, przy okazji, tak po drodze okazało się, że świat zewnętrzny był odmienny od tego, Jej wewnętrznego. Dodam – całkowicie różny.
Ona potrafi grać, co innego mówi, a co innego myśli. Pamiętasz… dzielna i samodzielna. I udawała umiejętnie, że jej z tym dobrze. Polubiła swoją samotność. Tak mówiła. Tylko czasami stawała w oknie, a łzy same cisnęły się do oczu. Zamykała powieki, myślała naiwnie, ze tak je zatrzyma, a one i tak spływały po policzkach. Ocierała je wierzchem dłoni, ganiła siebie za chwile słabości. Kilka wdechów i wydechów … Wydawało się, że opanowała kryzys. Stawiała sobie kolejne wyzwanie. Nie korzystała z windy, wchodziła schodami. Chodziła pieszo i narzucała szybkie tempo kroków. Poganiała się…. Pływała… Uciekała, żeby nie myśleć. Tylko czasami, tak głęboko wewnątrz dopadało ją piknięcie. Spięcie. Lubiła i umiała być sama. Ale…. coraz częściej myślała o… Myślała, że chciałaby wreszcie Go spotkać, poznać.
- Tego chłopaka…..?
- Może tego…. ale…. w zasadzie…………….
Chłopaka, który zainteresowałby się Nią…. Tak sobie myślała, może nie jest superatrakcyjna, ale ma kilka zalet i dobrych stron….. Małe ciało kryje wielkie serce, ma empatię dla świata, ludzi…. Uśmiecha się, nawet przez łzy….
Tylko nie umie zadbać o siebie. Postępuje jak typowy Rak …. krok do przodu i wycofuje się 2 kroki w tył. Zimną porą, jej marzenia były uśpione, ale jak pojawiła się ta odrobina słońca, wiosny …. , zatęskniła. Wcześniej zamrożone myśli teraz nie dawały spokoju. Roztapiały się….. I coraz częściej tęskniła, marzyła…. Ale na tym się kończyło. Bo ona nie umiała, nie potrafiła grać tych gierek damsko-męskich. Bo przecież była dzielna i samodzielna…. A w swojej uczuciowej sferze przegrywała. Nie potrafiła zawalczyć …. I nadal tylko marzyła…. Wymyślała scenariusze….. karmiła się suplementami miłości…… Zawsze była na diecie….Nie lubiła słodyczy…. Ale w tym przypadku dałaby sobie dyspensę… byłaby smakoszem i łakomczuchem…. miałaby wreszcie apetyt…. Apetyt na życie przyprawione miłością.
Morał – marzenia są piękne, ale niektóre warto byłoby przeżyć/ skonsumować w realnym świecie